Indiase journalisten voeren actie na moord op collega: 'Je wordt snel doelwit'
In de Indiase hoofdstad New Delhi hebben zo'n 150 journalisten aandacht gevraagd voor de moord op hun collega Mukesh Chandrakar. Zijn lichaam werd vorige week gevonden in een septic tank, nadat hij al dagen was vermist. Hij bleek ernstig toegetakeld. De politie gaat ervan uit dat de moord te maken heeft met Chandrakars werk als journalist. Zijn collega's in New Delhi zijn boos. Het wordt steeds onveiliger om als journalist in India te werken, zeggen ze. De afgelopen tien jaar zijn in India jaarlijks gemiddeld drie journalisten vermoord. Reporters Without Borders noemt het daarom een van de gevaarlijkste landen voor journalisten om in te werken. Vooral lokale journalisten zoals Mukesh Chandrakar, die dicht bij de onderwerpen staan die ze kritisch belichten, zijn vaak doelwit. Kort voor zijn dood schreef Chandrakar over de aanleg van een weg waarbij veel geld in de zakken zou zijn verdwenen van de betrokken aannemer. Het lichaam van de journalist werd aangetroffen op het terrein van diezelfde aannemer, die tevens een neef van het slachtoffer is. Chandrakar werkte veel in Bastar, een gebied in de centrale deelstaat Chhattisgarh. Journalist Ashutosh Bhardwaj reisde vaak samen met hem om verslag te doen. Hij herinnert hem als een man zonder veel angst, ondanks de bedreigingen die hij ontving. Afgelopen augustus werd Chandrakar nog aangesproken door een politiechef vanwege een reportage die hij in opdracht van Bhardwaj maakte. "Hij belde mij vertwijfeld op met de vraag of ik dacht dat er iets slechts zou kunnen gebeuren", zegt Bharadwaj daarover tegen de NOS. "Nu, vier maanden later, is hij dood". In Bastar komen meerdere grote conflicten samen in een bijna ondoordringbare jungle, legt Bharadwaj uit. Journalisten zijn daar extra kwetsbaar. Het gebied is het bolwerk van een extreem-linkse maoïstische rebellenbeweging die al tientallen jaren tegen de Indiase staat vecht. Tegelijk is het gebied rijk aan mineralen en ijzer. Lokale stammen die in de jungle wonen vechten tegen commerciële mijnbouwbedrijven die hun land wil ontginnen. "Zonder de bescherming van grote nationale mediahuizen word je als journalist eerder een doelwit van al deze groepen die verschillende belangen hebben", zegt Bhardwaj, die zelf leidinggevende is bij een landelijk online-nieuwsplatform. Weinig waardering voor moeilijk werk De 31-jarige Chandrakar had deze bescherming niet. Op redacties in Delhi werd zijn naam vaak weggelaten uit een artikel. Als hij daar tegen protesteerde, dreigde hij zijn kleine betaling ook nog kwijt te raken. "Hoewel nationale media compleet afhankelijk zijn van de kennis van lokale journalisten als ze verslag willen doen in dit soort moeilijke gebieden, krijgen ze er maar weinig waardering voor", stelt Bhardwaj. Ook bij de demonstratie in New Delhi wordt gesproken over de grote afstand van mediahuizen in de hoofdstad tot het lokale werk van journalisten als Mukesh. "Landelijke media zijn stil over de moeilijke omstandigheden waarin lokale journalisten moeten werken", zegt schrijver en documentairemaker Paranjoy Thakruta. "We moeten ons beter realiseren hoe onveilig het werk is geworden in India voor onafhankelijke journalisten". Gewenning? Gautam Lahiri, voorzitter van de persvereniging waar de protestactie was, denkt dat Indiase media te gewend zijn geraakt aan kritische journalisten die worden belaagd, aangevallen, en zelfs worden gearresteerd wegens opruiing. Volgens Lahiri ontbreekt het aan sterke wetgeving om journalisten te beschermen. "We werken aan een eigen tekst waarmee we druk willen zetten op de regering en andere betrokkenen om zo'n wet te formuleren". Leden van de persvereniging willen niet alleen dat de moordenaars van Mukesh Chandrakar snel veroordeeld worden; bovenal willen ze dat dit soort aanvallen op journalisten stoppen. Ashutosh Bhardwaj, die bij het protest was om zijn vriend te herdenken, is somber. "In dit politieke klimaat is de angst onder journalisten alleen maar verder toegenomen." Toch denkt hij dat veel journalisten die werken in afgelegen gebieden hun werk zullen blijven doen. Net als Chandrakar deed. "Het is wat we doen, we leren omgaan met de stress en de bedreigingen en gaan gewoon door".
nos.nl
Indiase journalisten voeren actie na moord op collega: 'Je wordt snel doelwit'
In de Indiase hoofdstad New Delhi hebben zo'n 150 journalisten aandacht gevraagd voor de moord op hun collega Mukesh Chandrakar. Zijn lichaam werd vorige week gevonden in een septic tank, nadat hij al dagen was vermist. Hij bleek ernstig toegetakeld. De politie gaat ervan uit dat de moord te maken heeft met Chandrakars werk als journalist. Zijn collega's in New Delhi zijn boos. Het wordt steeds onveiliger om als journalist in India te werken, zeggen ze. De afgelopen tien jaar zijn in India jaarlijks gemiddeld drie journalisten vermoord. Reporters Without Borders noemt het daarom een van de gevaarlijkste landen voor journalisten om in te werken. Vooral lokale journalisten zoals Mukesh Chandrakar, die dicht bij de onderwerpen staan die ze kritisch belichten, zijn vaak doelwit. Kort voor zijn dood schreef Chandrakar over de aanleg van een weg waarbij veel geld in de zakken zou zijn verdwenen van de betrokken aannemer. Het lichaam van de journalist werd aangetroffen op het terrein van diezelfde aannemer, die tevens een neef van het slachtoffer is. Chandrakar werkte veel in Bastar, een gebied in de centrale deelstaat Chhattisgarh. Journalist Ashutosh Bhardwaj reisde vaak samen met hem om verslag te doen. Hij herinnert hem als een man zonder veel angst, ondanks de bedreigingen die hij ontving. Afgelopen augustus werd Chandrakar nog aangesproken door een politiechef vanwege een reportage die hij in opdracht van Bhardwaj maakte. "Hij belde mij vertwijfeld op met de vraag of ik dacht dat er iets slechts zou kunnen gebeuren", zegt Bharadwaj daarover tegen de NOS. "Nu, vier maanden later, is hij dood". In Bastar komen meerdere grote conflicten samen in een bijna ondoordringbare jungle, legt Bharadwaj uit. Journalisten zijn daar extra kwetsbaar. Het gebied is het bolwerk van een extreem-linkse maoïstische rebellenbeweging die al tientallen jaren tegen de Indiase staat vecht. Tegelijk is het gebied rijk aan mineralen en ijzer. Lokale stammen die in de jungle wonen vechten tegen commerciële mijnbouwbedrijven die hun land wil ontginnen. "Zonder de bescherming van grote nationale mediahuizen word je als journalist eerder een doelwit van al deze groepen die verschillende belangen hebben", zegt Bhardwaj, die zelf leidinggevende is bij een landelijk online-nieuwsplatform. Weinig waardering voor moeilijk werk De 31-jarige Chandrakar had deze bescherming niet. Op redacties in Delhi werd zijn naam vaak weggelaten uit een artikel. Als hij daar tegen protesteerde, dreigde hij zijn kleine betaling ook nog kwijt te raken. "Hoewel nationale media compleet afhankelijk zijn van de kennis van lokale journalisten als ze verslag willen doen in dit soort moeilijke gebieden, krijgen ze er maar weinig waardering voor", stelt Bhardwaj. Ook bij de demonstratie in New Delhi wordt gesproken over de grote afstand van mediahuizen in de hoofdstad tot het lokale werk van journalisten als Mukesh. "Landelijke media zijn stil over de moeilijke omstandigheden waarin lokale journalisten moeten werken", zegt schrijver en documentairemaker Paranjoy Thakruta. "We moeten ons beter realiseren hoe onveilig het werk is geworden in India voor onafhankelijke journalisten". Gewenning? Gautam Lahiri, voorzitter van de persvereniging waar de protestactie was, denkt dat Indiase media te gewend zijn geraakt aan kritische journalisten die worden belaagd, aangevallen, en zelfs worden gearresteerd wegens opruiing. Volgens Lahiri ontbreekt het aan sterke wetgeving om journalisten te beschermen. "We werken aan een eigen tekst waarmee we druk willen zetten op de regering en andere betrokkenen om zo'n wet te formuleren". Leden van de persvereniging willen niet alleen dat de moordenaars van Mukesh Chandrakar snel veroordeeld worden; bovenal willen ze dat dit soort aanvallen op journalisten stoppen. Ashutosh Bhardwaj, die bij het protest was om zijn vriend te herdenken, is somber. "In dit politieke klimaat is de angst onder journalisten alleen maar verder toegenomen." Toch denkt hij dat veel journalisten die werken in afgelegen gebieden hun werk zullen blijven doen. Net als Chandrakar deed. "Het is wat we doen, we leren omgaan met de stress en de bedreigingen en gaan gewoon door".